|
Monday, September 11, 2006
آدمایی که با من وارد جنگ میشن..
اونایین که وقتی منو میبینن.. یاد معلم دینی و کتاب دینی و صدا و سیما و جمهوری اسلامی و گاهی پدر مادراشون میفتن.. با من وارد جنگ نمیشن... با اونا وارد جنگ میشن.. دادای نزدنشون رو خالی میکنن از این حرص میخورم.. که اگه همونارو دوباره سر همون عقیده ها ببینن حرفی نمیزنن میشن همون بچه ای که بودن وقتی صداشون میره بالا که جاپاشون سفته.. جمع حمایتشون میکنه.. فقط خودشونو خالی میکنن.. نه من رو میشناسن نه یادشون میاد نه هیزم تری بهشون فروختم اگه اینا نباشه حسد هم نباشه چیه؟ |
site feed
http://rephrased.blogspot.com/atom.xml |
