|
Saturday, April 01, 2006
یکی از درگیریهای دوست داشتنی ذهنی من ، تصور خشتک زمینه.
خشتک زمین رو اگه بخوام معرفی کنم ، میشه اوتوبان قطب شمال به جنوب ، وسط اقیانوس اطلس یه گسل هست به طول یه خط کج و موجوج از قطب شمال به قطب جنوب. این گسل در واقع یه دهنه آتش فشان درازه که هر سال از لاش مواد مذاب بیرون میان و زمین دوطرف خودش رو هل میده. اقیانوس اطلس اصولا بخاطر همین خشتک بوجود اومده و هر سال چند سانت این اقیانوس پهن تر میشه. اگه خاطرتون باشه ، تسونامی که اتفاق افتاد، در یک محدوده به عرض چند سنت و طول هفتصد کیلومتر بود. یه گسل دیگه بود توی اقیانوس هند که یه تیکش احتمالا در رفته و تا بالا جر خورده. یه هفتصد کیلومتر جر خورده به فرض. حالا.. نکته جالب توجه کجاس؟ اینجاس که بمب هیدروژنی که یه نمه از بمب هسته ای کلفت تره ، پوسته زمین رو شکاف میده، هر تکون توی هر صفحه از خشکی (که روی مواد مذاب زمین شناورن) به بقیه جاها هم میرسه. اگر! ... اگر! اگر! روزی یه جای این خشتک گرامی جر بخوره .. چه اتفاقی میفته؟.. تا جایی که تصوراتم میکشه توضیح میدم.. این خشتک همینطوری پتانسیل جدا شدن از هم رو داره و به روایتی از پایین تا بالاش نسبتن راحت واز میشن.. یعنی به روایت دیگه ای پوسته زمین از قطب جنوب تا قطب شمال جر میخوره... اونوقت چی میشه؟ یه زلزله ی عظیم همه جهان رو فرا میگیره.. این زلزله بقیه گسل های زمین رو هم که یه مدت درازی بوده ساکن بودن رو فعال میکنه .. اونا هم شروع میکنن بندری زدن. به علت بندری زدن زیاد زمین .. غبار به هوا بلند میشه ، در همه جای زمین که تا مدتی باعث قرمز شدن آسمون، سرد شدن زمین بخاطر نور ندیدن و گرم شدن آسمون میشه ، همزمان ، خشتک جر خورده ، حجم بسیار بسیار بسیار زیادی مواد مذاب رو به سطح زمین میاره. از اونجایی که جر خوردگی این خشتک با چیزی نمی ایسته و مواد مذاب توی زمین به وفور هست ، تمام این مواد بالا میان و آب دریاها بخار میشن. بخار آب توی جو زمین ، باعث میشه منظره آسمون به کلی عوض بشه و به اصطلاح بهم بریزه. ترکیب اونها با غبار ، یک عالم ابر و بارون قرمز (گلی) بوجود میاره و همه جای زمین سیل میاد. روزی میشه که زلزله عظیمی میاد ، دریاها همه آتش میگیرن و آسمون در هم میریزه. حالا دیگه... نگین نگفتی... |
site feed
http://rephrased.blogspot.com/atom.xml |
