Sunday, May 22, 2005
من كاملن آدم مختاريم و هميشه انتخاب ميكنم كه چكار كنم، ولي كارهايي كه ميكنم همشون توي يك چيز مشتركن. من كارايي رو ميكنم كه بهم بيشتر احساس لذت ميدن. من هميشه كارايي رو انجام ميدم كه فكر ميكنم بهترن ، چه موقع لازم ميشه كه تصميم بگيرم كدوم كار بهتره؟ مثلن ديروز لحظه اي پيش نيومد كه با خودم كلنجار برم كه اين كار رو بكنم يا اون كار رو. يه روال پشت سر هم اتفاق مي افتاد و من لحظه اي درگير اين قضيه نبودم كه من در انتخاب فلان كار شك كنم. پريروز هم همينطور، شايد توي اين هفته يه همچين اتفاقي افتاده باشه ، من ترديد كرده باشم كه كدوم كار بهتره. ولي بازم ترديدم سر اين بوده كه اون كاري رو انجام بدم كه بيشترين لذت رو داشته باشه. يا كمترين ترس. يا يه معادله بين اينا.
مشكلم اينجاست كه اگر، يه چيز خارجي، خارج از من ، لذت به من رو كنترل كنه، يا ترسيدن من رو كنترل كنه، انتخاب كردن من رو كنترل كرده، يعني اينكه من در عين مختار بودن، چيزي رو انتخاب نكردم و لذت خودم رو انتخاب كردم، چيزي كه گيجم ميكنه اينجاس كه يه موقعي اگه من بخوام كاملن اختيار خودم رو بدست بياروم، شايد شروع كنم به لذت كارها بيتوجه بشم و چيز ديگه اي رو جايگزين اون ارزش بكنم. ولي نهايتن معلوم نيست كه اين كار جديدي كه دارم ميكنم، "لذت انتخاب كردن" نباشه. يه چيز ديگه هم هست، ترس . اونهم توي انتخابم خيلي اثر داره، يعني نقطه مخالف لذته. يعني انتخابم ، من رو از ترس دور ميكنه و بهم امنيت ميده ( كه لذت بخشه). شايد انتخاب كردن ترس، و انتخاب نكردن لذت، يه راهي باشه براي جدا شدن از سيستم كنترلي، شايد اعتياد آور باشه.. نميدونم، فقط يه چيز به ذهنم ميرسه ؛ من اونقدرام مختار نيستم.وگرنه حيوونها هم مختارن؛ اونهام دائمن دارن چيزايي رو كه دوست دارن انتخاب ميكنن ، از چيزايي هم كه ميترسن فرار ميكنن. اگه اين انتخاب؛ مختار بودنه، ما مختار نيستم. يك چيز هست اوناييكه سيگار زياد ترك كردن مثل خودم ،ميدونن، كه اولين سيگار رو نكشيدن، خيلي سخت تره، بعدن نكشيدن آسونتر ميشه، تا جاييكه بعد يكي دوماه سيگار روشن كردن سخت ميشه. |
site feed
http://rephrased.blogspot.com/atom.xml |